summotus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of summoveō.
Participle edit
summōtus (feminine summōta, neuter summōtum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | summōtus | summōta | summōtum | summōtī | summōtae | summōta | |
Genitive | summōtī | summōtae | summōtī | summōtōrum | summōtārum | summōtōrum | |
Dative | summōtō | summōtō | summōtīs | ||||
Accusative | summōtum | summōtam | summōtum | summōtōs | summōtās | summōta | |
Ablative | summōtō | summōtā | summōtō | summōtīs | |||
Vocative | summōte | summōta | summōtum | summōtī | summōtae | summōta |
References edit
- “summotus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- summotus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette