suspicatus
Latin
editEtymology
editPerfect participle of suspicor (“mistrust, suspect, suppose”).
Participle
editsuspicātus (feminine suspicāta, neuter suspicātum); first/second-declension participle
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | suspicātus | suspicāta | suspicātum | suspicātī | suspicātae | suspicāta | |
Genitive | suspicātī | suspicātae | suspicātī | suspicātōrum | suspicātārum | suspicātōrum | |
Dative | suspicātō | suspicātō | suspicātīs | ||||
Accusative | suspicātum | suspicātam | suspicātum | suspicātōs | suspicātās | suspicāta | |
Ablative | suspicātō | suspicātā | suspicātō | suspicātīs | |||
Vocative | suspicāte | suspicāta | suspicātum | suspicātī | suspicātae | suspicāta |