təvəkkül
Azerbaijani edit
Etymology edit
From Arabic تَوَكُّل (tawakkul).
Noun edit
təvəkkül (definite accusative təvəkkülü, plural təvəkküllər)
- (religion) complete reliance on (God), confidence (in in relation to one's affairs) to (God), entire trust in (God), resignation (to the will of God)
Declension edit
Declension of təvəkkül | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
singular | plural | |||||||
nominative | təvəkkül |
təvəkküllər | ||||||
definite accusative | təvəkkülü |
təvəkkülləri | ||||||
dative | təvəkkülə |
təvəkküllərə | ||||||
locative | təvəkküldə |
təvəkküllərdə | ||||||
ablative | təvəkküldən |
təvəkküllərdən | ||||||
definite genitive | təvəkkülün |
təvəkküllərin |
Derived terms edit
Further reading edit
- “təvəkkül” in Obastan.com.