tabiyet
Turkish
editEtymology
editShortened from tabiiyet, from Ottoman Turkish تابعیت, from Arabic تَابِعِيَّة (tābiʕiyya).
Noun
edittabiyet (definite accusative tabiyeti, plural tabiyetler)
- (law) nationality
- Synonym: uyruk
Declension
editDerived terms
editFurther reading
edit- “tabiiyet”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “tabiiyet”, in Nişanyan Sözlük