tiuþer

Old Swedish

Etymology

From Old Norse tjóðr, from Proto-Germanic *teudrą.

Noun

tiūþer n

1. tether

Declension

Declension of tiuþr (strong a-stem)

neuter	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	tiuþr	tiuþrit	tiuþr	tiuþrin
accusative	tiuþr	tiuþrit	tiuþr	tiuþrin
dative	tiuþri, tiuþre	tiuþrinu, tiuþreno	tiuþrum, tiuþrom	tiuþrumin, tiuþromen
genitive	tiuþrs	tiuþrsins	tiuþra	tiuþranna

Descendants

• Swedish: tjuder