tyrannicus
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek τυραννικός (turannikós).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /tyˈran.ni.kus/, [t̪ʏˈränːɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /tiˈran.ni.kus/, [t̪iˈränːikus]
Adjective edit
tyrannicus (feminine tyrannica, neuter tyrannicum, adverb tyrannicē); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | tyrannicus | tyrannica | tyrannicum | tyrannicī | tyrannicae | tyrannica | |
Genitive | tyrannicī | tyrannicae | tyrannicī | tyrannicōrum | tyrannicārum | tyrannicōrum | |
Dative | tyrannicō | tyrannicō | tyrannicīs | ||||
Accusative | tyrannicum | tyrannicam | tyrannicum | tyrannicōs | tyrannicās | tyrannica | |
Ablative | tyrannicō | tyrannicā | tyrannicō | tyrannicīs | |||
Vocative | tyrannice | tyrannica | tyrannicum | tyrannicī | tyrannicae | tyrannica |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “tyrannicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “tyrannicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- tyrannicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.