urbanicianus
Latin edit
Etymology edit
From urbanus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ur.baː.ni.kiˈaː.nus/, [ʊrbäːnɪkiˈäːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ur.ba.ni.t͡ʃiˈa.nus/, [urbänit͡ʃiˈäːnus]
Adjective edit
urbāniciānus (feminine urbāniciāna, neuter urbāniciānum); first/second-declension adjective
- (in military language, of Rome) garrisoned in the city
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | urbāniciānus | urbāniciāna | urbāniciānum | urbāniciānī | urbāniciānae | urbāniciāna | |
Genitive | urbāniciānī | urbāniciānae | urbāniciānī | urbāniciānōrum | urbāniciānārum | urbāniciānōrum | |
Dative | urbāniciānō | urbāniciānō | urbāniciānīs | ||||
Accusative | urbāniciānum | urbāniciānam | urbāniciānum | urbāniciānōs | urbāniciānās | urbāniciāna | |
Ablative | urbāniciānō | urbāniciānā | urbāniciānō | urbāniciānīs | |||
Vocative | urbāniciāne | urbāniciāna | urbāniciānum | urbāniciānī | urbāniciānae | urbāniciāna |
References edit
- “urbanicianus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- urbanicianus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.