urbicremus

Latin

Etymology

From urbs (“city”) +‎ cremō (“I burn”).

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /urˈbi.kre.mus/, [ʊrˈbɪkrɛmʊs̠]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /urˈbi.kre.mus/, [urˈbiːkremus]

Adjective

urbicremus (feminine urbicrema, neuter urbicremum); first/second-declension adjective

1. city-burning

Declension

First/second-declension adjective.

Number	Singular				Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	urbicremus	urbicrema	urbicremum		urbicremī	urbicremae	urbicrema
Genitive	urbicremī	urbicremae	urbicremī		urbicremōrum	urbicremārum	urbicremōrum
Dative	urbicremō		urbicremō		urbicremīs
Accusative	urbicremum	urbicremam	urbicremum		urbicremōs	urbicremās	urbicrema
Ablative	urbicremō	urbicremā	urbicremō		urbicremīs
Vocative	urbicreme	urbicrema	urbicremum		urbicremī	urbicremae	urbicrema

References

• “urbicremus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• urbicremus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.