vigecuplus
Latin
edit200 | ||||
[a], [b] ← 10 | XX 20 |
30 → [a], [b] | ||
---|---|---|---|---|
2 | ||||
Cardinal: vīgintī Ordinal: vīcēsimus, vīgēsimus, vīcēnsimus, vīgēnsimus, vīcēnsumus Adverbial: vīciēs, vīciēns, vīgēsiēs Proportional: vīgecuplus, vīcecuplus Distributive: vīcēnus, vīgēnus Fractional: vīcēsimus, vīgēsimus, vīcēnsimus, vīgēnsimus, vīcēnsumus |
Alternative forms
editEtymology
editFrom vīgintī (“twenty”) + -plus, with -cu- or -ecu- after decuplus.
Numeral
editvīgecuplus (feminine vīgecupla, neuter vīgecuplum); first/second-declension numeral
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vīgecuplus | vīgecupla | vīgecuplum | vīgecuplī | vīgecuplae | vīgecupla | |
Genitive | vīgecuplī | vīgecuplae | vīgecuplī | vīgecuplōrum | vīgecuplārum | vīgecuplōrum | |
Dative | vīgecuplō | vīgecuplō | vīgecuplīs | ||||
Accusative | vīgecuplum | vīgecuplam | vīgecuplum | vīgecuplōs | vīgecuplās | vīgecupla | |
Ablative | vīgecuplō | vīgecuplā | vīgecuplō | vīgecuplīs | |||
Vocative | vīgecuple | vīgecupla | vīgecuplum | vīgecuplī | vīgecuplae | vīgecupla |
Descendants
edit- Italian: vigecuplo
References
edit- R. E. Latham, D. R. Howlett, & R. K. Ashdowne, editors (1975–2013), “vigecuplus”, in Dictionary of Medieval Latin from British Sources[1], London: Oxford University Press for the British Academy, →ISBN, →OCLC