zeugites
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /zeu̯ˈɡiː.teːs/, [d̪͡z̪ɛu̯ˈɡiːt̪eːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /d͡zeu̯ˈd͡ʒi.tes/, [d̪͡z̪eu̯ˈd͡ʒiːt̪es]
Noun
editzeugītēs m (genitive zeugītae); first declension
Declension
editFirst-declension noun (masculine Greek-type with nominative singular in -ēs).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | zeugītēs | zeugītae |
Genitive | zeugītae | zeugītārum |
Dative | zeugītae | zeugītīs |
Accusative | zeugītēn | zeugītās |
Ablative | zeugītē | zeugītīs |
Vocative | zeugītē | zeugītae |
References
edit- “zeugites”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- zeugites in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.