απελπισία

Greek

Etymology

From Byzantine Greek ἀπελπισία (apelpisía), equivalent to απ- (ap-, “from”) +‎ ελπισ- (ελπίζω) (elpis- (elpízo), “hope”) +‎ -ία (-ía).

Pronunciation

IPA^(key): /apelpiˈsia/

Noun

απελπισία • (apelpisía) f (uncountable)

1. hopelessness, despair, distress

   Synonyms: απόγνωση (apógnosi), απελπισμός (apelpismós)

   Όταν κάποιος έχει κατάθλιψη, τον πιάνει απελπισία.

   Ótan kápoios échei katáthlipsi, ton piánei apelpisía.

   When someone is depressed, they become despaired.

2. (figuratively) hopeless or disheartening situation

   Η κατάσταση είναι σκέτη απελπισία. ― I katástasi eínai skéti apelpisía. ― The situation is completely hopeless.

Declension

  απελπισία

case     \     number	singular
nominative	απελπισία •
genitive	απελπισίας •
accusative	απελπισία •
vocative	απελπισία •

Related terms

• απελπίζω (apelpízo, “I bring despair”)
• άπελπις (ápelpis, “in despair, desperate”, adjective)
• απελπισμένα (apelpisména, “desperately”)
• απελπισμένος (apelpisménos, “desperate, hopeless”)
• απελπισμός m (apelpismós, “despair”)
• απελπιστικός (apelpistikós, “desperate situation”)