βίτσιο

Greek

Etymology

From Byzantine Greek βίτσιον (bítsion), from Italian vizio (“vice, bad habit”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvi.t͡sço/
• Hyphenation: βί‧τσιο

Noun

βίτσιο • (vítsio) n (plural βίτσια)

1. vice (bad habit)

   Το κάπνισμα είναι το μόνο βίτσιο του.

   To kápnisma eínai to móno vítsio tou.

   Smoking is his only vice.

2. (slang, more specifically) fetish (sexual attraction to or arousal at something considered unnatural)

   Το βίτσιο της είναι να την δένουνε.

   To vítsio tis eínai na tin dénoune.

   Her fetish is being tied up.

3. (figuratively) obsession, fetish (irrational or abnormal fixation or preoccupation)

   Έχει βίτσιο με την αμερικάνικη μουσική.

   Échei vítsio me tin amerikániki mousikí.

   He has an obsession for American music.

Declension

declension of βίτσιο

case     \     number	singular	plural
nominative	βίτσιο •	βίτσια •
genitive	βίτσιου •	βίτσιων •
accusative	βίτσιο •	βίτσια •
vocative	βίτσιο •	βίτσια •

Synonyms

• (vice): ελάττωμα n (eláttoma)
• (fetish): φετίχ n (fetích)
• (obsession): μανία f (manía)

Antonyms

• (antonym(s) of “vice”): αρετή f (aretí, “virtue”)

Derived terms

• βιτσιόζος m (vitsiózos, “fetishist”)
• βιτσιόζα f (vitsióza, “fetishist”)
• βιτσιόζικος (vitsiózikos, “fetishistic”)