ελάττωμα
Greek edit
Etymology edit
From Ancient Greek ἐλάττωμα (eláttōma), from ἐλασσόω (elassóō), from ἐλάσσων (elássōn), comparative of μικρός (mikrós, “small, insignificant”).
Pronunciation edit
Noun edit
ελάττωμα • (eláttoma) n
- (of people) shortcoming, imperfection, deficiency
- (of things) malfunction
- (spuriously) any disadvantage
Declension edit
declension of ελάττωμα
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ελάττωμα • | ελαττώματα • |
| genitive | ελαττώματος • | ελαττωμάτων • |
| accusative | ελάττωμα • | ελαττώματα • |
| vocative | ελάττωμα • | ελαττώματα • |
Synonyms edit
- (of people): κουσούρι n (kousoúri)
- μειονέκτημα n (meionéktima)
- ντεφό or ντεφώ n (ntefó, “French défaut”, indeclinable)
Antonyms edit
- προτέρημα n (protérima)
- πλεονέκτημα n (pleonéktima)
- αβαντάζ n (avantáz, “French avantage”, indeclinable)
Related terms edit
- ελαττωματικός (elattomatikós)
- ελάττωση f (eláttosi, “reduction”)
- and see: ελαττώνω (elattóno, “reduce”)