ιδανικός

Greek

Adjective

ιδανικός • (idanikós) m (feminine ιδανική, neuter ιδανικό)

1. ideal, model, perfect

   Έχει το ιδανικό βάρος.

   Échei to idanikó város.

   He is the ideal weight.

Declension

Declension of ιδανικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιδανικός •	ιδανική •	ιδανικό •	ιδανικοί •	ιδανικές •	ιδανικά •
genitive	ιδανικού •	ιδανικής •	ιδανικού •	ιδανικών •	ιδανικών •	ιδανικών •
accusative	ιδανικό •	ιδανική •	ιδανικό •	ιδανικούς •	ιδανικές •	ιδανικά •
vocative	ιδανικέ •	ιδανική •	ιδανικό •	ιδανικοί •	ιδανικές •	ιδανικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ιδανικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ιδανικός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιδανικότερος •	ιδανικότερη •	ιδανικότερο •	ιδανικότεροι •	ιδανικότερες •	ιδανικότερα •
genitive	ιδανικότερου •	ιδανικότερης •	ιδανικότερου •	ιδανικότερων •	ιδανικότερων •	ιδανικότερων •
accusative	ιδανικότερο •	ιδανικότερη •	ιδανικότερο •	ιδανικότερους •	ιδανικότερες •	ιδανικότερα •
vocative	ιδανικότερε •	ιδανικότερη •	ιδανικότερο •	ιδανικότεροι •	ιδανικότερες •	ιδανικότερα •
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ιδανικότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ιδανικότατος •	ιδανικότατη •	ιδανικότατο •	ιδανικότατοι •	ιδανικότατες •	ιδανικότατα •
genitive	ιδανικότατου •	ιδανικότατης •	ιδανικότατου •	ιδανικότατων •	ιδανικότατων •	ιδανικότατων •
accusative	ιδανικότατο •	ιδανικότατη •	ιδανικότατο •	ιδανικότατους •	ιδανικότατες •	ιδανικότατα •
vocative	ιδανικότατε •	ιδανικότατη •	ιδανικότατο •	ιδανικότατοι •	ιδανικότατες •	ιδανικότατα •

Related terms

• ιδανικό n (idanikó, “ideal, principle”)
• ιδανικά (idaniká, “ideally”)