κανόνας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.nó.nas/ → /kaˈno.nas/ → /kaˈno.nas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.nó.nas/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈno.nas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈno.nas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈno.nas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈno.nas/

Noun

κᾰνόνᾰς • (kanónas)

1. accusative plural of κᾰνών (kanṓn)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κανών (kanṓn).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈno.nas/
• Hyphenation: κα‧νό‧νας

Noun

κανόνας • (kanónas) m (plural κανόνες)

1. (religion) canon (books of the Bible)
2. (music) canon, round
3. canon, rule, regulations

Declension

Declension of κανόνας

	singular	plural
nominative	κανόνας •	κανόνες •
genitive	κανόνα •	κανόνων •
accusative	κανόνα •	κανόνες •
vocative	κανόνα •	κανόνες •

Antonyms

• εξαίρεση (exaíresi, “exception”)

Derived terms

• κατά κανόνα (katá kanóna)

 

Further reading

• κανόνας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language