κρίση

Greek

Etymology

From Ancient Greek κρίσις (krísis).

Noun

κρίση • (krísi) f (plural κρίσεις)

1. (law) judgment, opinion, verdict
2. judgement, discretion
3. crisis

Declension

declension of κρίση

case     \     number	singular	plural
nominative	κρίση •	κρίσεις •
genitive	κρίσης •	κρίσεων •
accusative	κρίση •	κρίσεις •
vocative	κρίση •	κρίσεις •
Also, older or formal genitive singlar: κρίσεως •

Related terms

• κρίνω (kríno, “to judge”)
• κρίσιμος (krísimos, “critical, at a turning point”)