πημαίνω

Ancient Greek

Etymology

From πῆμᾰ (pêma, “misery”) +‎ -αίνω (-aínō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pɛː.mǎi̯.nɔː/ → /piˈmɛ.no/ → /piˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pɛː.mǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe̝ˈmɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /piˈmɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /piˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈme.no/

Verb

πημαίνω • (pēmaínō)

1. to plunge into ruin, undo, bring bane or mischief upon
2. (in milder sense) to grieve, distress
3. (absolutive) to hurt, harm, damage
4. (mediopassive) to violate an oath

Inflection

   Present: πημαίνω, πημαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πημαίνω	πημαίνεις	πημαίνει	πημαίνετον	πημαίνετον	πημαίνομεν	πημαίνετε	πημαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	πημαίνω	πημαίνῃς	πημαίνῃ	πημαίνητον	πημαίνητον	πημαίνωμεν	πημαίνητε	πημαίνωσῐ(ν)
	optative	πημαίνοιμῐ	πημαίνοις	πημαίνοι	πημαίνοιτον	πημαινοίτην	πημαίνοιμεν	πημαίνοιτε	πημαίνοιεν
	imperative		πήμαινε	πημαινέτω	πημαίνετον	πημαινέτων		πημαίνετε	πημαινόντων
middle/ passive	indicative	πημαίνομαι	πημαίνῃ, πημαίνει	πημαίνεται	πημαίνεσθον	πημαίνεσθον	πημαινόμεθᾰ	πημαίνεσθε	πημαίνονται
	subjunctive	πημαίνωμαι	πημαίνῃ	πημαίνηται	πημαίνησθον	πημαίνησθον	πημαινώμεθᾰ	πημαίνησθε	πημαίνωνται
	optative	πημαινοίμην	πημαίνοιο	πημαίνοιτο	πημαίνοισθον	πημαινοίσθην	πημαινοίμεθᾰ	πημαίνοισθε	πημαίνοιντο
	imperative		πημαίνου	πημαινέσθω	πημαίνεσθον	πημαινέσθων		πημαίνεσθε	πημαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πημαίνειν				πημαίνεσθαι
participle	m	πημαίνων				πημαινόμενος
	f	πημαίνουσᾰ				πημαινομένη
	n	πημαῖνον				πημαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: επήμαινον, επημαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	επήμαινον	επήμαινες	επήμαινε(ν)	επημαίνετον	επημαινέτην	επημαίνομεν	επημαίνετε	επήμαινον
middle/ passive	indicative	επημαινόμην	επημαίνου	επημαίνετο	επημαίνεσθον	επημαινέσθην	επημαινόμεθᾰ	επημαίνεσθε	επημαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πημᾰνέω, πημᾰνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πημᾰνέω	πημᾰνέεις	πημᾰνέει	πημᾰνέετον	πημᾰνέετον	πημᾰνέομεν	πημᾰνέετε	πημᾰνέουσῐ(ν)
	optative	πημᾰνέοιμῐ	πημᾰνέοις	πημᾰνέοι	πημᾰνέοιτον	πημᾰνεοίτην	πημᾰνέοιμεν	πημᾰνέοιτε	πημᾰνέοιεν
middle	indicative	πημᾰνέομαι	πημᾰνέῃ, πημᾰνέει	πημᾰνέεται	πημᾰνέεσθον	πημᾰνέεσθον	πημᾰνεόμεθᾰ	πημᾰνέεσθε	πημᾰνέονται
	optative	πημᾰνεοίμην	πημᾰνέοιο	πημᾰνέοιτο	πημᾰνέοισθον	πημᾰνεοίσθην	πημᾰνεοίμεθᾰ	πημᾰνέοισθε	πημᾰνέοιντο
		active			middle
infinitive		πημᾰνέειν			πημᾰνέεσθαι
participle	m	πημᾰνέων			πημᾰνεόμενος
	f	πημᾰνέουσᾰ			πημᾰνεομένη
	n	πημᾰνέον			πημᾰνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: πημᾰνῶ, πημᾰνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πημᾰνῶ	πημᾰνεῖς	πημᾰνεῖ	πημᾰνεῖτον	πημᾰνεῖτον	πημᾰνοῦμεν	πημᾰνεῖτε	πημᾰνοῦσῐ(ν)
	optative	πημᾰνοίην, πημᾰνοῖμῐ	πημᾰνοίης, πημᾰνοῖς	πημᾰνοίη, πημᾰνοῖ	πημᾰνοῖτον, πημᾰνοίητον	πημᾰνοίτην, πημᾰνοιήτην	πημᾰνοῖμεν, πημᾰνοίημεν	πημᾰνοῖτε, πημᾰνοίητε	πημᾰνοῖεν, πημᾰνοίησᾰν
middle	indicative	πημᾰνοῦμαι	πημᾰνῇ	πημᾰνεῖται	πημᾰνεῖσθον	πημᾰνεῖσθον	πημᾰνούμεθᾰ	πημᾰνεῖσθε	πημᾰνοῦνται
	optative	πημᾰνοίμην	πημᾰνοῖο	πημᾰνοῖτο	πημᾰνοῖσθον	πημᾰνοίσθην	πημᾰνοίμεθᾰ	πημᾰνοῖσθε	πημᾰνοῖντο
		active			middle
infinitive		πημᾰνεῖν			πημᾰνεῖσθαι
participle	m	πημᾰνῶν			πημᾰνούμενος
	f	πημᾰνοῦσᾰ			πημᾰνουμένη
	n	πημᾰνοῦν			πημᾰνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐπήμᾰνᾰ, ἐπημᾰνᾰ́μην, ἐπημᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπήμᾰνᾰ	ἐπήμᾰνᾰς	ἐπήμᾰνε(ν)	ἐπημᾰ́νᾰτον	ἐπημᾰνᾰ́την	ἐπημᾰ́νᾰμεν	ἐπημᾰ́νᾰτε	ἐπήμᾰνᾰν
	subjunctive	πημᾰ́νω	πημᾰ́νῃς	πημᾰ́νῃ	πημᾰ́νητον	πημᾰ́νητον	πημᾰ́νωμεν	πημᾰ́νητε	πημᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	πημᾰ́ναιμῐ	πημᾰ́νειᾰς, πημᾰ́ναις	πημᾰ́νειε(ν), πημᾰ́ναι	πημᾰ́ναιτον	πημᾰναίτην	πημᾰ́ναιμεν	πημᾰ́ναιτε	πημᾰ́νειᾰν, πημᾰ́ναιεν
	imperative		πήμᾰνον	πημᾰνᾰ́τω	πημᾰ́νᾰτον	πημᾰνᾰ́των		πημᾰ́νᾰτε	πημᾰνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπημᾰνᾰ́μην	ἐπημᾰ́νω	ἐπημᾰ́νᾰτο	ἐπημᾰ́νᾰσθον	ἐπημᾰνᾰ́σθην	ἐπημᾰνᾰ́μεθᾰ	ἐπημᾰ́νᾰσθε	ἐπημᾰ́νᾰντο
	subjunctive	πημᾰ́νωμαι	πημᾰ́νῃ	πημᾰ́νηται	πημᾰ́νησθον	πημᾰ́νησθον	πημᾰνώμεθᾰ	πημᾰ́νησθε	πημᾰ́νωνται
	optative	πημᾰναίμην	πημᾰ́ναιο	πημᾰ́ναιτο	πημᾰ́ναισθον	πημᾰναίσθην	πημᾰναίμεθᾰ	πημᾰ́ναισθε	πημᾰ́ναιντο
	imperative		πήμᾰναι	πημᾰνᾰ́σθω	πημᾰ́νᾰσθον	πημᾰνᾰ́σθων		πημᾰ́νᾰσθε	πημᾰνᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπημᾰ́νθην	ἐπημᾰ́νθης	ἐπημᾰ́νθη	ἐπημᾰ́νθητον	ἐπημᾰνθήτην	ἐπημᾰ́νθημεν	ἐπημᾰ́νθητε	ἐπημᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	πημᾰνθῶ	πημᾰνθῇς	πημᾰνθῇ	πημᾰνθῆτον	πημᾰνθῆτον	πημᾰνθῶμεν	πημᾰνθῆτε	πημᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	πημᾰνθείην	πημᾰνθείης	πημᾰνθείη	πημᾰνθεῖτον, πημᾰνθείητον	πημᾰνθείτην, πημᾰνθειήτην	πημᾰνθεῖμεν, πημᾰνθείημεν	πημᾰνθεῖτε, πημᾰνθείητε	πημᾰνθεῖεν, πημᾰνθείησᾰν
	imperative		πημᾰ́νθητῐ	πημᾰνθήτω	πημᾰ́νθητον	πημᾰνθήτων		πημᾰ́νθητε	πημᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πημᾰ́ναι			πημᾰ́νᾰσθαι		πημᾰνθῆναι
participle	m	πημᾰ́νᾱς			πημᾰνᾰ́μενος		πημᾰνθείς
	f	πημᾰ́νᾱσᾰ			πημᾰνᾰμένη		πημᾰνθεῖσᾰ
	n	πημᾰ́νᾰν			πημᾰνᾰ́μενον		πημᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεπήμᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πεπήμᾰσμαι	πεπήμᾰνσαι	πεπήμᾰνται	πεπήμᾰνθον	πεπήμᾰνθον	πεπημᾰ́σμεθᾰ	πεπήμᾰνθε	πεπημᾰ́νᾰται
	subjunctive	πεπημᾰσμένος ὦ	πεπημᾰσμένος ᾖς	πεπημᾰσμένος ᾖ	πεπημᾰσμένω ἦτον	πεπημᾰσμένω ἦτον	πεπημᾰσμένοι ὦμεν	πεπημᾰσμένοι ἦτε	πεπημᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπημᾰσμένος εἴην	πεπημᾰσμένος εἴης	πεπημᾰσμένος εἴη	πεπημᾰσμένω εἴητον/εἶτον	πεπημᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	πεπημᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπημᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	πεπημᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεπήμᾰνσο	πεπημᾰ́νθω	πεπήμᾰνθον	πεπημᾰ́νθων		πεπήμᾰνθε	πεπημᾰ́νθων
						middle/passive
infinitive						πεπημᾰ́νθαι
participle	m					πεπημᾰσμένος
	f					πεπημᾰσμένη
	n					πεπημᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “πημαίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πημαίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πημαίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πημαίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πημαίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963