πρώτειος

Ancient Greek

Etymology

From πρῶτος (prôtos, “first”) +‎ -ιος (-ios, “pertaining to, belonging to”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prɔ̌ː.teː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpro.ti.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpro.ti.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpro.ti.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpro.ti.os/

Adjective

πρώτειος • (prṓteios) m (feminine πρωτείᾱ, neuter πρώτειον); first/second declension

Of the first quality.

Inflection

First and second declension of πρώτειος; πρωτείᾱ; πρώτειον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πρώτειος prṓteios	πρωτείᾱ prōteíā	πρώτειον prṓteion	πρωτείω prōteíō	πρωτείᾱ prōteíā	πρωτείω prōteíō	πρώτειοι prṓteioi	πρώτειαι prṓteiai	πρώτειᾰ prṓteia
Genitive	πρωτείου prōteíou	πρωτείᾱς prōteíās	πρωτείου prōteíou	πρωτείοιν prōteíoin	πρωτείαιν prōteíain	πρωτείοιν prōteíoin	πρωτείων prōteíōn	πρωτείων prōteíōn	πρωτείων prōteíōn
Dative	πρωτείῳ prōteíōi	πρωτείᾳ prōteíāi	πρωτείῳ prōteíōi	πρωτείοιν prōteíoin	πρωτείαιν prōteíain	πρωτείοιν prōteíoin	πρωτείοις prōteíois	πρωτείαις prōteíais	πρωτείοις prōteíois
Accusative	πρώτειον prṓteion	πρωτείᾱν prōteíān	πρώτειον prṓteion	πρωτείω prōteíō	πρωτείᾱ prōteíā	πρωτείω prōteíō	πρωτείους prōteíous	πρωτείᾱς prōteíās	πρώτειᾰ prṓteia
Vocative	πρώτειε prṓteie	πρωτείᾱ prōteíā	πρώτειον prṓteion	πρωτείω prōteíō	πρωτείᾱ prōteíā	πρωτείω prōteíō	πρώτειοι prṓteioi	πρώτειαι prṓteiai	πρώτειᾰ prṓteia
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πρωτείως prōteíōs			πρωτειότερος prōteióteros			πρωτειότᾰτος prōteiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

German: Protein
French: protéine
Greek: πρωτεΐνη (proteḯni)
English: protein

References

“πρώτειος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press