συγκινητικός

Greek

Etymology

From Koine Greek συγκινητικός (sunkinētikós), from συν- (sun-, “with”) + κινέω (kinéo, “to move”) + -τικός (-tikós, “-ing, -tic”).

Pronunciation

• IPA^(key): /siŋɟinitiˈkos/
• Hyphenation: συ‧γκι‧νη‧τι‧κός
• Homophone: συγκινητικώς (sygkinitikós)

Adjective

συγκινητικός • (sygkinitikós) m (feminine συγκινητική, neuter συγκινητικό)

1. moving, touching (emotionally affecting)

   Αυτό το τραγούδι είναι πολύ συγκινητικό.

   Aftó to tragoúdi eínai polý sygkinitikó.

   That song is very moving.

   Το συγκινητικό θέαμα των συγγενών στην κηδεία.

   To sygkinitikó théama ton syngenón stin kideía.

   The moving sight of relatives at the funeral.

Declension

Declension of συγκινητικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	συγκινητικός •	συγκινητική •	συγκινητικό •	συγκινητικοί •	συγκινητικές •	συγκινητικά •
genitive	συγκινητικού •	συγκινητικής •	συγκινητικού •	συγκινητικών •	συγκινητικών •	συγκινητικών •
accusative	συγκινητικό •	συγκινητική •	συγκινητικό •	συγκινητικούς •	συγκινητικές •	συγκινητικά •
vocative	συγκινητικέ •	συγκινητική •	συγκινητικό •	συγκινητικοί •	συγκινητικές •	συγκινητικά •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο συγκινητικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο συγκινητικός, etc.)

Derived terms

• συγκινητικά (sygkinitiká, “movingly, touchingly”) (adverb)
• συγκινητικώς (sygkinitikós, “movingly, touchingly”) (adverb, formal)

Related terms

• συγκινημένος (sygkiniménos, “moved, touched”)
• συγκίνηση f (sygkínisi, “emotion, excitement”)
• συγκινώ (sygkinó, “to move, to touch”)