χαμαιλέοντα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰa.mai̯.lé.on.ta/ → /xa.mɛˈle.on.ta/ → /xa.meˈle.on.da/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰa.mai̯.lé.on.ta/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰa.mɛˈle.on.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xa.mɛˈle.on.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xa.meˈle.on.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xa.meˈle.on.da/

Noun

χᾰμαιλέοντᾰ • (khamailéonta) m

1. accusative singular of χᾰμαιλέων (khamailéōn)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /xa.meˈle.on.da/
• Hyphenation: χα‧μαι‧λέ‧ο‧ντα

Noun

χαμαιλέοντα • (chamailéonta) m

1. Genitive, accusative and vocative singular form of χαμαιλέοντας (chamailéontas).

See also

• Older form of genitive singular: χαμαιλέοντος (khamailéontos)