ψηφίου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /psiˈɸi.u/ → /psiˈfi.u/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pse̝ˈpʰi.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /psiˈɸi.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psiˈfi.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psiˈfi.u/

Noun

ψηφῐ́ου • (psēphíou) n

1. genitive singular of ψηφῐ́ον (psēphíon)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /psiˈfi.u/
• Hyphenation: ψη‧φί‧ου

Noun

ψηφίου • (psifíou) n

1. Genitive singular form of ψηφίο (psifío).