վայ
Armenian edit
Etymology edit
From Old Armenian վայ (vay). The adverbial usage is a semantic loan from Russian го́ре (góre).
Pronunciation edit
- (Eastern Armenian, standard) IPA(key): [vɑj]
- (Western Armenian, standard) IPA(key): [vɑj]
Interjection edit
վայ • (vay)
- cry of distress, woe!; cry of negative amazement
- Վայ, ի՞նչ արեց։ ― Vay, i?nčʻ arecʻ. ― Oh my, what did he do?
Noun edit
վայ • (vay)
- a cry of distress, pain or grief, wail
- (figuratively) woe, sorrow
- (figuratively) misfortune, disaster, calamity
- Այս ի՜նչ վայ էր, որ եկավ մեր գլխին ― Ays i!nčʻ vay ēr, or ekav mer glxin ― Oh, what misfortune that befell us!
Declension edit
i-type, inanimate (Eastern Armenian)
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| nominative | վայ (vay) | վայեր (vayer) | ||
| dative | վայի (vayi) | վայերի (vayeri) | ||
| ablative | վայից (vayicʻ) | վայերից (vayericʻ) | ||
| instrumental | վայով (vayov) | վայերով (vayerov) | ||
| locative | վայում (vayum) | վայերում (vayerum) | ||
| definite forms | ||||
| nominative | վայը/վայն (vayə/vayn) | վայերը/վայերն (vayerə/vayern) | ||
| dative | վային (vayin) | վայերին (vayerin) | ||
| 1st person possessive forms (my) | ||||
| nominative | վայս (vays) | վայերս (vayers) | ||
| dative | վայիս (vayis) | վայերիս (vayeris) | ||
| ablative | վայիցս (vayicʻs) | վայերիցս (vayericʻs) | ||
| instrumental | վայովս (vayovs) | վայերովս (vayerovs) | ||
| locative | վայումս (vayums) | վայերումս (vayerums) | ||
| 2nd person possessive forms (your) | ||||
| nominative | վայդ (vayd) | վայերդ (vayerd) | ||
| dative | վայիդ (vayid) | վայերիդ (vayerid) | ||
| ablative | վայիցդ (vayicʻd) | վայերիցդ (vayericʻd) | ||
| instrumental | վայովդ (vayovd) | վայերովդ (vayerovd) | ||
| locative | վայումդ (vayumd) | վայերումդ (vayerumd) | ||
Adverb edit
վայ • (vay)
- placed before a word to express one's view that something or someone is not worthy of being called as such; so-called, poor excuse for
- վայ-գիտնականներ ― vay-gitnakanner ― so-called scientists
- վայ-քննադատ ― vay-kʻnnadat ― criticaster
Old Armenian edit
Etymology edit
| PIE word |
|---|
| *wáy |
Borrowed from Parthian 𐫇𐫀𐫏 (wʾy /wāy/) or Middle Persian 𐫇𐫀𐫏 (wʾy /wāy/, “woe, woe to!”) (whence Persian وای (vây)), ultimately from Proto-Indo-European *wáy. The attempts to treat վայ (vay) as an inheritance from Proto-Indo-European *wáy are unnecessary and irregular, as word-initial prevocalic *w- yields գ- (g-) in Armenian: compare գայլ (gayl), գառն (gaṙn), գետ (get) etc, whereas the Iranian borrowing is perfectly regular.[1]
Interjection edit
վայ • (vay)
- cry of distress, woe! alas! oh! ah!
- վա՛յ քեզ ― váy kʻez ― woe to you!
- վա՛յ ինձ, վա՛յ զիս, վա՛յ զինեւ ― váy inj, váy zis, váy zinew ― woe is me! how unhappy I am!
- վա՛յ քաղաքդ մեծ ― váy kʻałakʻd mec ― woe! woe to the great city!
Noun edit
վայ • (vay)
- woe, cry of pain or grief, lament, wail, moans
- վայ զվայիւ աղաղակել, ճիչել ― vay zvayiw ałałakel, čičʻel ― to cry bitterly, to wail, to lament aloud, to deplore, to complain
- արդարեւ վայի են արժանի ― ardarew vayi en aržani ― they are truly unhappy
- disaster, calamity, misfortune
- վայ կարդալ անձին ― vay kardal anjin ― to create misfortunes for oneself
Declension edit
i-type
o-type
Derived terms edit
- վայեմ (vayem)
- վայասացութիւն (vayasacʻutʻiwn)
- վայումն (vayumn)
Related terms edit
- գայլ (gayl) (perhaps)
References edit
- ^ Bolognesi, Giancarlo (2009) R. B. Finazzi, P. Fontani, A. Scala, P. Tornaghi, editors, Storia della linguistica e linguistica storica, Alessandria: Edizioni dell'Orso, pages 299–303
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “վայ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “վայ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
Further reading edit
More information
- Martirosyan, Hrach (2010) Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden and Boston: Brill, page 197
- Olsen, Birgit Anette (1999) The noun in Biblical Armenian: origin and word-formation: with special emphasis on the Indo-European heritage (Trends in linguistics. Studies and monographs; 119), Berlin, New York: Mouton de Gruyter, pages 34, 787
- Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, pages 1110–1111