तिग्म

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Iranian *tigmás, from Proto-Indo-European *(s)tig-mó-s, from *(s)teyg- (“to be sharp, pointed”). Cognate with Avestan 𐬙𐬌𐬖𐬭𐬀 (tiγra, “sharp”), Old Persian 𐎫𐎥𐎼 (t-g-r /⁠tigra⁠/), Persian تیز (tez, “sharp”), Ancient Greek στίζω (stízō), στῐ́γμᾰ (stígma), English stick.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /tiɡ.mɐ́/
• (Classical) IPA^(key): /ˈt̪iɡ.mɐ/

Adjective

तिग्म • (tigmá) stem

1. sharp, pointed
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 10.108.05:

     imā́ gā́vaḥ sarame yā́ áichaḥ pári divó ántān subhage pátantī
     kás ta enā áva sṛjād áyudhvy utā́smā́kam ā́yudhā santi tigmā́

     These are the kine which, Sarama, thou seekest, flying, O Blest One, to the ends of heaven.
     Who will loose these for thee without a battle? Yea, and sharp-pointed are our warlike weapons.

2. pungent, acrid, hot, scorching

Declension

Masculine a-stem declension of तिग्म (tigmá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	तिग्मः tigmáḥ	तिग्मौ / तिग्मा¹ tigmaú / tigmā́¹	तिग्माः / तिग्मासः¹ tigmā́ḥ / tigmā́saḥ¹
Vocative	तिग्म tígma	तिग्मौ / तिग्मा¹ tígmau / tígmā¹	तिग्माः / तिग्मासः¹ tígmāḥ / tígmāsaḥ¹
Accusative	तिग्मम् tigmám	तिग्मौ / तिग्मा¹ tigmaú / tigmā́¹	तिग्मान् tigmā́n
Instrumental	तिग्मेन tigména	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्मैः / तिग्मेभिः¹ tigmaíḥ / tigmébhiḥ¹
Dative	तिग्माय tigmā́ya	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्मेभ्यः tigmébhyaḥ
Ablative	तिग्मात् tigmā́t	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्मेभ्यः tigmébhyaḥ
Genitive	तिग्मस्य tigmásya	तिग्मयोः tigmáyoḥ	तिग्मानाम् tigmā́nām
Locative	तिग्मे tigmé	तिग्मयोः tigmáyoḥ	तिग्मेषु tigméṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of तिग्मा (tigmā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	तिग्मा tigmā́	तिग्मे tigmé	तिग्माः tigmā́ḥ
Vocative	तिग्मे tígme	तिग्मे tígme	तिग्माः tígmāḥ
Accusative	तिग्माम् tigmā́m	तिग्मे tigmé	तिग्माः tigmā́ḥ
Instrumental	तिग्मया / तिग्मा¹ tigmáyā / tigmā́¹	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्माभिः tigmā́bhiḥ
Dative	तिग्मायै tigmā́yai	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्माभ्यः tigmā́bhyaḥ
Ablative	तिग्मायाः / तिग्मायै² tigmā́yāḥ / tigmā́yai²	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्माभ्यः tigmā́bhyaḥ
Genitive	तिग्मायाः / तिग्मायै² tigmā́yāḥ / tigmā́yai²	तिग्मयोः tigmáyoḥ	तिग्मानाम् tigmā́nām
Locative	तिग्मायाम् tigmā́yām	तिग्मयोः tigmáyoḥ	तिग्मासु tigmā́su
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of तिग्म (tigmá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	तिग्मम् tigmám	तिग्मे tigmé	तिग्मानि / तिग्मा¹ tigmā́ni / tigmā́¹
Vocative	तिग्म tígma	तिग्मे tígme	तिग्मानि / तिग्मा¹ tígmāni / tígmā¹
Accusative	तिग्मम् tigmám	तिग्मे tigmé	तिग्मानि / तिग्मा¹ tigmā́ni / tigmā́¹
Instrumental	तिग्मेन tigména	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्मैः / तिग्मेभिः¹ tigmaíḥ / tigmébhiḥ¹
Dative	तिग्माय tigmā́ya	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्मेभ्यः tigmébhyaḥ
Ablative	तिग्मात् tigmā́t	तिग्माभ्याम् tigmā́bhyām	तिग्मेभ्यः tigmébhyaḥ
Genitive	तिग्मस्य tigmásya	तिग्मयोः tigmáyoḥ	तिग्मानाम् tigmā́nām
Locative	तिग्मे tigmé	तिग्मयोः tigmáyoḥ	तिग्मेषु tigméṣu
Notes	¹Vedic

Related terms

• तेजते (tejate)
• तेजस् (tejas)
• तिक्त (tikta)
• तीक्ष्ण (tīkṣṇa)

Descendants

• Magadhi Prakrit: 𑀢𑀺𑀕𑁆𑀕 (tigga)
  • Assamese: টেঙা (teṅa)
  • Bengali: টেঙ্গা (ṭeṅga)
  • Kamta: টেঙা (teṅa)
  • Sylheti: ꠐꠦꠋꠉꠣ (ṭeṅga)