साह

Hindi

Etymology

Derived from Prakrit 𑀲𑀸𑀳𑀼- (sāhu-), from Sanskrit साधु (sādhu). Cognate to Southern Hindko 𑅰𑅐𑅒, Nepali साउ (sāu), Bengali সাউ (śau), Gujarati સાહ (sāh), Marathi 𑘭𑘰𑘄 (sāu).

Pronunciation

• (Delhi Hindi) IPA^(key): /sɑːɦ/, [säːʱ]

Noun

साह • (sāh) m (Urdu spelling ساہ)

1. merchant, banker
2. gentleman

Sanskrit

Alternative scripts

Alternative scripts

• সাহ (Assamese script)
• ᬲᬵᬳ (Balinese script)
• সাহ (Bengali script)
• 𑰭𑰯𑰮 (Bhaiksuki script)
• 𑀲𑀸𑀳 (Brahmi script)
• သာဟ (Burmese script)
• સાહ (Gujarati script)
• ਸਾਹ (Gurmukhi script)
• 𑌸𑌾𑌹 (Grantha script)
• ꦱꦴꦲ (Javanese script)
• 𑂮𑂰𑂯 (Kaithi script)
• ಸಾಹ (Kannada script)
• សាហ (Khmer script)
• ສາຫ (Lao script)
• സാഹ (Malayalam script)
• ᠰᠠ᠎᠊ᠠᡥᠠ (Manchu script)
• 𑘭𑘰𑘮 (Modi script)
• ᠰᠠᢗᠾᠠ᠋ (Mongolian script)
• 𑧍𑧑𑧎 (Nandinagari script)
• 𑐳𑐵𑐴 (Newa script)
• ସାହ (Odia script)
• ꢱꢵꢲ (Saurashtra script)
• 𑆱𑆳𑆲 (Sharada script)
• 𑖭𑖯𑖮 (Siddham script)
• සාහ (Sinhalese script)
• 𑪁𑩛𑪂 (Soyombo script)
• 𑚨𑚭𑚩 (Takri script)
• ஸாஹ (Tamil script)
• సాహ (Telugu script)
• สาห (Thai script)
• སཱ་ཧ (Tibetan script)
• 𑒮𑒰𑒯 (Tirhuta script)
• 𑨰𑨊𑨱 (Zanabazar Square script)

Etymology

From सह् (sah, “to prevail, conquer”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /sɑː.ɦɐ/
• (Classical) IPA^(key): /ˈs̪ɑː.ɦɐ/

Adjective

साह • (sāha) stem

1. powerful, mighty
2. (also षाह (ṣāha) at the end of compounds) resisting, conquering, subduing

Declension

Masculine a-stem declension of साह
Nom. sg.	साहः (sāhaḥ)
Gen. sg.	साहस्य (sāhasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	साहः (sāhaḥ)	साहौ (sāhau)	साहाः (sāhāḥ)
Vocative	साह (sāha)	साहौ (sāhau)	साहाः (sāhāḥ)
Accusative	साहम् (sāham)	साहौ (sāhau)	साहान् (sāhān)
Instrumental	साहेन (sāhena)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहैः (sāhaiḥ)
Dative	साहाय (sāhāya)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहेभ्यः (sāhebhyaḥ)
Ablative	साहात् (sāhāt)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहेभ्यः (sāhebhyaḥ)
Genitive	साहस्य (sāhasya)	साहयोः (sāhayoḥ)	साहानाम् (sāhānām)
Locative	साहे (sāhe)	साहयोः (sāhayoḥ)	साहेषु (sāheṣu)

Feminine ā-stem declension of साह
Nom. sg.	साहा (sāhā)
Gen. sg.	साहायाः (sāhāyāḥ)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	साहा (sāhā)	साहे (sāhe)	साहाः (sāhāḥ)
Vocative	साहे (sāhe)	साहे (sāhe)	साहाः (sāhāḥ)
Accusative	साहाम् (sāhām)	साहे (sāhe)	साहाः (sāhāḥ)
Instrumental	साहया (sāhayā)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहाभिः (sāhābhiḥ)
Dative	साहायै (sāhāyai)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहाभ्यः (sāhābhyaḥ)
Ablative	साहायाः (sāhāyāḥ)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहाभ्यः (sāhābhyaḥ)
Genitive	साहायाः (sāhāyāḥ)	साहयोः (sāhayoḥ)	साहानाम् (sāhānām)
Locative	साहायाम् (sāhāyām)	साहयोः (sāhayoḥ)	साहासु (sāhāsu)

Neuter a-stem declension of साह
Nom. sg.	साहम् (sāham)
Gen. sg.	साहस्य (sāhasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	साहम् (sāham)	साहे (sāhe)	साहानि (sāhāni)
Vocative	साह (sāha)	साहे (sāhe)	साहानि (sāhāni)
Accusative	साहम् (sāham)	साहे (sāhe)	साहानि (sāhāni)
Instrumental	साहेन (sāhena)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहैः (sāhaiḥ)
Dative	साहाय (sāhāya)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहेभ्यः (sāhebhyaḥ)
Ablative	साहात् (sāhāt)	साहाभ्याम् (sāhābhyām)	साहेभ्यः (sāhebhyaḥ)
Genitive	साहस्य (sāhasya)	साहयोः (sāhayoḥ)	साहानाम् (sāhānām)
Locative	साहे (sāhe)	साहयोः (sāhayoḥ)	साहेषु (sāheṣu)

References

• Monier Williams (1899) “साह”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 1212/1.
• Mayrhofer, Manfred (1996) Etymologisches Wörterbuch des Altindoarischen [Etymological Dictionary of Old Indo-Aryan]‎^[1] (in German), volume 2, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 718