ἀπεχθάνομαι

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀπέχθομαι (apékhthomai)

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἔχθος (ékhthos, “hatred”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pekʰ.tʰá.no.mai̯/ → /a.pexˈθa.no.mɛ/ → /a.pexˈθa.no.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pekʰ.tʰá.no.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pekʰˈtʰa.no.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.pexˈθa.no.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.pexˈθa.no.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.pexˈθa.no.me/

Verb

ἀπεχθάνομαι • (apekhthánomai)

1. to be hated, incur hatred
2. to be or become hateful to
3. to cause hatred

Conjugation

   Present: ἀπεχθᾰ́νομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπεχθᾰ́νομαι	ἀπεχθᾰ́νῃ, ἀπεχθᾰ́νει	ἀπεχθᾰ́νεται	ἀπεχθᾰ́νεσθον	ἀπεχθᾰ́νεσθον	ἀπεχθᾰνόμεθᾰ	ἀπεχθᾰ́νεσθε	ἀπεχθᾰ́νονται
	subjunctive	ἀπεχθᾰ́νωμαι	ἀπεχθᾰ́νῃ	ἀπεχθᾰ́νηται	ἀπεχθᾰ́νησθον	ἀπεχθᾰ́νησθον	ἀπεχθᾰνώμεθᾰ	ἀπεχθᾰ́νησθε	ἀπεχθᾰ́νωνται
	optative	ἀπεχθᾰνοίμην	ἀπεχθᾰ́νοιο	ἀπεχθᾰ́νοιτο	ἀπεχθᾰ́νοισθον	ἀπεχθᾰνοίσθην	ἀπεχθᾰνοίμεθᾰ	ἀπεχθᾰ́νοισθε	ἀπεχθᾰ́νοιντο
	imperative		ἀπεχθᾰ́νου	ἀπεχθᾰνέσθω	ἀπεχθᾰ́νεσθον	ἀπεχθᾰνέσθων		ἀπεχθᾰ́νεσθε	ἀπεχθᾰνέσθων
infinitive						ἀπεχθᾰ́νεσθαι
participle	m					ἀπεχθᾰνόμενος
	f					ἀπεχθᾰνομένη
	n					ἀπεχθᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπηχθᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπηχθᾰνόμην	ἀπηχθᾰ́νου	ἀπηχθᾰ́νετο	ἀπηχθᾰ́νεσθον	ἀπηχθᾰνέσθην	ἀπηχθᾰνόμεθᾰ	ἀπηχθᾰ́νεσθε	ἀπηχθᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπεχθᾰνέομαι, ἀπεχθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπεχθᾰνέομαι	ἀπεχθᾰνέῃ, ἀπεχθᾰνέει	ἀπεχθᾰνέεται	ἀπεχθᾰνέεσθον	ἀπεχθᾰνέεσθον	ἀπεχθᾰνεόμεθᾰ	ἀπεχθᾰνέεσθε	ἀπεχθᾰνέονται
	optative	ἀπεχθᾰνεοίμην	ἀπεχθᾰνέοιο	ἀπεχθᾰνέοιτο	ἀπεχθᾰνέοισθον	ἀπεχθᾰνεοίσθην	ἀπεχθᾰνεοίμεθᾰ	ἀπεχθᾰνέοισθε	ἀπεχθᾰνέοιντο
passive	indicative	ἀπεχθήσομαι	ἀπεχθήσῃ	ἀπεχθήσεται	ἀπεχθήσεσθον	ἀπεχθήσεσθον	ἀπεχθησόμεθᾰ	ἀπεχθήσεσθε	ἀπεχθήσονται
	optative	ἀπεχθησοίμην	ἀπεχθήσοιο	ἀπεχθήσοιτο	ἀπεχθήσοισθον	ἀπεχθησοίσθην	ἀπεχθησοίμεθᾰ	ἀπεχθήσοισθε	ἀπεχθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀπεχθᾰνέεσθαι		ἀπεχθήσεσθαι
participle	m				ἀπεχθᾰνεόμενος		ἀπεχθησόμενος
	f				ἀπεχθᾰνεομένη		ἀπεχθησομένη
	n				ἀπεχθᾰνεόμενον		ἀπεχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπεχθᾰνοῦμαι, ἀπεχθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπεχθᾰνοῦμαι	ἀπεχθᾰνῇ	ἀπεχθᾰνεῖται	ἀπεχθᾰνεῖσθον	ἀπεχθᾰνεῖσθον	ἀπεχθᾰνούμεθᾰ	ἀπεχθᾰνεῖσθε	ἀπεχθᾰνοῦνται
	optative	ἀπεχθᾰνοίμην	ἀπεχθᾰνοῖο	ἀπεχθᾰνοῖτο	ἀπεχθᾰνοῖσθον	ἀπεχθᾰνοίσθην	ἀπεχθᾰνοίμεθᾰ	ἀπεχθᾰνοῖσθε	ἀπεχθᾰνοῖντο
passive	indicative	ἀπεχθήσομαι	ἀπεχθήσῃ	ἀπεχθήσεται	ἀπεχθήσεσθον	ἀπεχθήσεσθον	ἀπεχθησόμεθᾰ	ἀπεχθήσεσθε	ἀπεχθήσονται
	optative	ἀπεχθησοίμην	ἀπεχθήσοιο	ἀπεχθήσοιτο	ἀπεχθήσοισθον	ἀπεχθησοίσθην	ἀπεχθησοίμεθᾰ	ἀπεχθήσοισθε	ἀπεχθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					ἀπεχθᾰνεῖσθαι		ἀπεχθήσεσθαι
participle	m				ἀπεχθᾰνούμενος		ἀπεχθησόμενος
	f				ἀπεχθᾰνουμένη		ἀπεχθησομένη
	n				ἀπεχθᾰνούμενον		ἀπεχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπηχθόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπηχθόμην	ἀπήχθεο	ἀπήχθετο	ἀπήχθεσθον	ἀπηχθέσθην	ἀπηχθόμε(σ)θᾰ	ἀπήχθεσθε	ἀπήχθοντο
	subjunctive	ἀπέχθωμαι	ἀπέχθηαι	ἀπέχθηται	ἀπέχθησθον	ἀπέχθησθον	ἀπεχθώμε(σ)θᾰ	ἀπέχθησθε	ἀπέχθωνται
	optative	ἀπεχθοίμην	ἀπέχθοιο	ἀπέχθοιτο	ἀπέχθοισθον	ἀπεχθοίσθην	ἀπεχθοίμε(σ)θᾰ	ἀπέχθοισθε	ἀπεχθοίᾰτο
	imperative		ἀπέχθεο	ἀπεχθέσθω	ἀπέχθεσθον	ἀπεχθέσθων		ἀπέχθεσθε	ἀπεχθέσθων
					middle
infinitive					ἀπεχθέσθαι
participle	m				ἀπεχθόμενος
	f				ἀπεχθομένη
	n				ἀπεχθόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀπήχθημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀπήχθημαι	ἀπήχθησαι	ἀπήχθηται	ἀπήχθησθον	ἀπήχθησθον	ἀπηχθήμεθᾰ	ἀπήχθησθε	ἀπήχθηνται
	subjunctive	ἀπηχθημένος ὦ	ἀπηχθημένος ᾖς	ἀπηχθημένος ᾖ	ἀπηχθημένω ἦτον	ἀπηχθημένω ἦτον	ἀπηχθημένοι ὦμεν	ἀπηχθημένοι ἦτε	ἀπηχθημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀπηχθημένος εἴην	ἀπηχθημένος εἴης	ἀπηχθημένος εἴη	ἀπηχθημένω εἴητον/εἶτον	ἀπηχθημένω εἰήτην/εἴτην	ἀπηχθημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀπηχθημένοι εἴητε/εἶτε	ἀπηχθημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀπήχθησο	ἀπηχθήσθω	ἀπήχθησθον	ἀπηχθήσθων		ἀπήχθησθε	ἀπηχθήσθων
						middle/passive
infinitive						ἀπηχθῆσθαι
participle	m					ἀπηχθημένος
	f					ἀπηχθημένη
	n					ἀπηχθημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• Greek: απεχθάνομαι (apechthánomai)