Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From Ancient Greek Γραικός (Graikós).

Pronunciation edit

Adjective edit

Graecus (feminine Graeca, neuter Graecum); first/second-declension adjective

  1. Greek, Grecian, of or pertaining to the Greek people.
    ritus Graecus
    Greek rite
    • 1736. Henrici Stephani de abusu linguae graecae in quibusdam vocibus quas latina usurpat admonitio. Io. Henr. Kromayeri adnotationibus nondum editis instructam denuo publicavit Frider. Guiliel. Roloffius, in the praefatio:
      Graecum est, non legitur.
      It's Greek, it cannot be read.

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative Graecus Graeca Graecum Graecī Graecae Graeca
Genitive Graecī Graecae Graecī Graecōrum Graecārum Graecōrum
Dative Graecō Graecō Graecīs
Accusative Graecum Graecam Graecum Graecōs Graecās Graeca
Ablative Graecō Graecā Graecō Graecīs
Vocative Graece Graeca Graecum Graecī Graecae Graeca

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

Noun edit

Graecus m sg (genitive Graecī, feminine Graeca); second declension

  1. a Greek (person)

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Masculine Feminine
Nominative Graecus Graeca Graecī Graecae
Genitive Graecī Graecae Graecōrum Graecārum
Dative Graecō Graecīs Graecīs
Accusative Graecum Graecam Graecōs Graecās
Ablative Graecō Graecā Graecīs Graecīs
Vocative Graece Graeca Graecī Graecae

References edit

  • Graecus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • Graecus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Graecus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray