ablegierek
Polish edit
Etymology edit
From ablegier + -ek. First attested in 1882.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
ablegierek m inan
Declension edit
Declension of ablegierek
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ablegierek | ablegierki |
genitive | ablegierka | ablegierków |
dative | ablegierkowi | ablegierkom |
accusative | ablegierek | ablegierki |
instrumental | ablegierkiem | ablegierkami |
locative | ablegierku | ablegierkach |
vocative | ablegierku | ablegierki |
Noun edit
ablegierek m animal
- (dated, humorous) sprout, child
- Synonyms: see Thesaurus:dziecko
Declension edit
Declension of ablegierek
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ablegierek | ablegierki |
genitive | ablegierka | ablegierków |
dative | ablegierkowi | ablegierkom |
accusative | ablegierka | ablegierki |
instrumental | ablegierkiem | ablegierkami |
locative | ablegierku | ablegierkach |
vocative | ablegierku | ablegierki |
Related terms edit
verb
- ablegrować impf
References edit
Further reading edit
- ablegierek in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ablegierek”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 2