Latin edit

Etymology edit

From ab- (from, away from) +‎ scindō (cut, tear; divide).

Pronunciation edit

Verb edit

abscindō (present infinitive abscindere, perfect active abscidī, supine abscissum); third conjugation

  1. to tear, rend off or away (especially with the hand)
  2. to separate, divide, cut off; alienate

Conjugation edit

   Conjugation of abscindō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present abscindō abscindis abscindit abscindimus abscinditis abscindunt
imperfect abscindēbam abscindēbās abscindēbat abscindēbāmus abscindēbātis abscindēbant
future abscindam abscindēs abscindet abscindēmus abscindētis abscindent
perfect abscidī abscidistī abscidit abscidimus abscidistis abscidērunt,
abscidēre
pluperfect abscideram absciderās absciderat absciderāmus absciderātis absciderant
future perfect absciderō abscideris absciderit absciderimus abscideritis absciderint
passive present abscindor abscinderis,
abscindere
abscinditur abscindimur abscindiminī abscinduntur
imperfect abscindēbar abscindēbāris,
abscindēbāre
abscindēbātur abscindēbāmur abscindēbāminī abscindēbantur
future abscindar abscindēris,
abscindēre
abscindētur abscindēmur abscindēminī abscindentur
perfect abscissus + present active indicative of sum
pluperfect abscissus + imperfect active indicative of sum
future perfect abscissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present abscindam abscindās abscindat abscindāmus abscindātis abscindant
imperfect abscinderem abscinderēs abscinderet abscinderēmus abscinderētis abscinderent
perfect absciderim absciderīs absciderit absciderīmus absciderītis absciderint
pluperfect abscidissem abscidissēs abscidisset abscidissēmus abscidissētis abscidissent
passive present abscindar abscindāris,
abscindāre
abscindātur abscindāmur abscindāminī abscindantur
imperfect abscinderer abscinderēris,
abscinderēre
abscinderētur abscinderēmur abscinderēminī abscinderentur
perfect abscissus + present active subjunctive of sum
pluperfect abscissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present abscinde abscindite
future abscinditō abscinditō abscinditōte abscinduntō
passive present abscindere abscindiminī
future abscinditor abscinditor abscinduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives abscindere abscidisse abscissūrum esse abscindī abscissum esse abscissum īrī
participles abscindēns abscissūrus abscissus abscindendus,
abscindundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
abscindendī abscindendō abscindendum abscindendō abscissum abscissū

Derived terms edit

Related terms edit

Descendants edit

  • Catalan: abscindir
  • English: abscind, abscissa
  • French: abscisse
  • Spanish: abscisa

See also edit

References edit

  • abscindo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • abscindo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • abscindo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Verb edit

abscindo

  1. first-person singular present indicative of abscindir