aksynit
Polish edit
Etymology edit
From Ancient Greek ἄξων (áxōn) + -it.[1][2] First attested in 1859.[3][4]
Pronunciation edit
Noun edit
aksynit m inan
Declension edit
Declension of aksynit
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | aksynit | aksynity |
| genitive | aksynitu | aksynitów |
| dative | aksynitowi | aksynitom |
| accusative | aksynit | aksynity |
| instrumental | aksynitem | aksynitami |
| locative | aksynicie | aksynitach |
| vocative | aksynicie | aksynity |
References edit
- ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “aksynit”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “aksynit”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Gazeta Warszawska[1] (in Polish), number 109, 1859, page 6
- ^ aksynit in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading edit
- aksynit in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “aksynit”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “aksymit”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 19