amica
See also: amică
Italian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Noun edit
amica f (plural amiche, masculine amico, diminutive (especially in reference to a child) amichétta; (uncommon) amicùccia or amichìna, augmentative (jocular) amicóna)
- female equivalent of amico
- girlfriend
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective edit
amica
Etymology 3 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
amica
- inflection of amicarsi:
Further reading edit
- amica in Collins Italian-English Dictionary
Latin edit
Etymology 1 edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /aˈmiː.ka/, [äˈmiːkä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /aˈmi.ka/, [äˈmiːkä]
Noun edit
amīca f (genitive amīcae, masculine amīcus); first declension
- female equivalent of amīcus. a female friend
- (Catullus) concubine, girlfriend
Declension edit
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | amīca | amīcae |
Genitive | amīcae | amīcārum |
Dative | amīcae | amīcīs |
Accusative | amīcam | amīcās |
Ablative | amīcā | amīcīs |
Vocative | amīca | amīcae |
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “amica”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “amica”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- amica in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective edit
amīca
- inflection of amīcus:
Adjective edit
amīcā
Romanian edit
Noun edit
amica
Sicilian edit
Etymology edit
From Latin amīca (“friend”). Compare Italian amica.
Noun edit
amica f (plural amichi, masculine amicu)
- female equivalent of amicu (“friend”)