autoriseren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch auctoriseren, from Latin auctōrizō (perhaps via Old French auctoriser). Doublet of octrooieren.
Misspellings with -th- influenced by authenticeren and/or English authorize are common.
Pronunciation edit
Audio (file)
Verb edit
autoriseren
Conjugation edit
Inflection of autoriseren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | autoriseren | |||
past singular | autoriseerde | |||
past participle | geautoriseerd | |||
infinitive | autoriseren | |||
gerund | autoriseren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | autoriseer | autoriseerde | ||
2nd person sing. (jij) | autoriseert | autoriseerde | ||
2nd person sing. (u) | autoriseert | autoriseerde | ||
2nd person sing. (gij) | autoriseert | autoriseerde | ||
3rd person singular | autoriseert | autoriseerde | ||
plural | autoriseren | autoriseerden | ||
subjunctive sing.1 | autorisere | autoriseerde | ||
subjunctive plur.1 | autoriseren | autoriseerden | ||
imperative sing. | autoriseer | |||
imperative plur.1 | autoriseert | |||
participles | autoriserend | geautoriseerd | ||
1) Archaic. |