bandycki

Polish

Etymology

From bandyta +‎ -cki.

Pronunciation

• IPA^(key): /banˈdɨt͡s.ki/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡ski
• Syllabification: ban‧dyc‧ki

Adjective

bandycki (comparative bardziej bandycki, superlative najbardziej bandycki, no derived adverb)

1. thuggish
2. (relational, not comparable) bandit's, bandit

Declension

Declension of bandycki (velar)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	bandycki		bandycka	bandyckie	bandyccy	bandyckie
genitive	bandyckiego		bandyckiej	bandyckiego	bandyckich
dative	bandyckiemu		bandyckiej	bandyckiemu	bandyckim
accusative	bandyckiego	bandycki	bandycką	bandyckie	bandyckich	bandyckie
instrumental	bandyckim		bandycką	bandyckim	bandyckimi
locative	bandyckim		bandyckiej	bandyckim	bandyckich

Related terms

nouns

• bandyctwo
• bandyta
• bandytka
• bandytyzm
• bandzior

 

Further reading

• bandycki in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bandycki in Polish dictionaries at PWN