bandyctwo

Polish

Etymology

From bandyta +‎ -ctwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /banˈdɨt͡s.tfɔ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡stfɔ
• Syllabification: ban‧dyc‧two

Noun

bandyctwo n

1. (colloquial) banditry

   Synonym: bandytyzm

2. (colloquial, derogatory) thuggery

   Synonym: bandytyzm

3. (collectively) bandits or thugs

Declension

Declension of bandyctwo

	singular
nominative	bandyctwo
genitive	bandyctwa
dative	bandyctwu
accusative	bandyctwo
instrumental	bandyctwem
locative	bandyctwie
vocative	bandyctwo

Related terms

adjective

• bandycki

 

nouns

• bandyta
• bandytka
• bandytyzm
• bandzior

 

Further reading

• bandyctwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bandyctwo in Polish dictionaries at PWN