bevlekken
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch bevlecken. Equivalent to be- + vlekken.
Pronunciation edit
Verb edit
bevlekken
- (transitive) to stain, to soil
- (reflexive, obsolete) to masturbate, to self-pollute
Inflection edit
| Conjugation of bevlekken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bevlekken | |||
| past singular | bevlekte | |||
| past participle | bevlekt | |||
| infinitive | bevlekken | |||
| gerund | bevlekken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bevlek | bevlekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | bevlekt | bevlekte | ||
| 2nd person sing. (u) | bevlekt | bevlekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | bevlekt | bevlekte | ||
| 3rd person singular | bevlekt | bevlekte | ||
| plural | bevlekken | bevlekten | ||
| subjunctive sing.1 | bevlekke | bevlekte | ||
| subjunctive plur.1 | bevlekken | bevlekten | ||
| imperative sing. | bevlek | |||
| imperative plur.1 | bevlekt | |||
| participles | bevlekkend | bevlekt | ||
| 1) Archaic. | ||||