bezeten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch beseten. Part participle of bezitten (“to possess”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈzeːtə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: be‧ze‧ten
• Rhymes: -eːtən

Adjective

bezeten (comparative bezetener, superlative bezetenst)

1. (magically or demonically) possessed

   Synonym: behekst

2. obsessed.

   Synonym: geobsedeerd

Inflection

Inflection of bezeten
uninflected	bezeten
inflected	bezeten
comparative	bezetener
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		bezeten	bezetener	het bezetenst het bezetenste
indefinite	m./f. sing.	bezeten	bezetener	bezetenste
	n. sing.	bezeten	bezetener	bezetenste
	plural	bezeten	bezetener	bezetenste
definite		bezeten	bezetener	bezetenste
partitive		bezetens	bezeteners	—

Derived terms

• bezetene
• bezetenheid

Descendants

• Negerhollands: beseten, beset

Participle

bezeten

1. past participle of bezitten

Inflection

Inflection of bezeten
uninflected	bezeten
inflected	bezeten
		positive
predicative/adverbial		bezeten
indefinite	m./f. sing.	bezeten
	n. sing.	bezeten
	plural	bezeten
definite		bezeten
partitive		bezetens