bezokolicznik

Polish

Etymology

From bez- +‎ okoliczny +‎ -ik.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛz.ɔ.kɔˈlit͡ʂ.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂɲik
• Syllabification: bez‧o‧ko‧licz‧nik

Noun

bezokolicznik m inan

1. (grammar) infinitive (verb form)

   Synonym: infinitiwus

   forma bezokolicznika ― the infinitive form

   czasownik w bezokoliczniku ― a verb in the infinitive

Declension

Declension of bezokolicznik

	singular	plural
nominative	bezokolicznik	bezokoliczniki
genitive	bezokolicznika	bezokoliczników
dative	bezokolicznikowi	bezokolicznikom
accusative	bezokolicznik	bezokoliczniki
instrumental	bezokolicznikiem	bezokolicznikami
locative	bezokoliczniku	bezokolicznikach
vocative	bezokoliczniku	bezokoliczniki

Derived terms

adjective

• bezokolicznikowy

 

Further reading

• bezokolicznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bezokolicznik in Polish dictionaries at PWN