binnenvallen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch binnenvallen. Equivalent to binnen +‎ vallen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɪnə(n)vɑlə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bin‧nen‧val‧len

Verb

binnenvallen

1. (intransitive) to drop in (especially unannounced)
2. (transitive) to invade

   Om zijn gezag meer prestige te geven viel hij Kastilië binnen.

   In order to give his authority more prestige, he invaded Castile.

Inflection

Inflection of binnenvallen (strong class 7, separable)
infinitive	binnenvallen
past singular	viel binnen
past participle	binnengevallen
infinitive	binnenvallen
gerund	binnenvallen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	val binnen	viel binnen	binnenval	binnenviel
2nd person sing. (jij)	valt binnen	viel binnen	binnenvalt	binnenviel
2nd person sing. (u)	valt binnen	viel binnen	binnenvalt	binnenviel
2nd person sing. (gij)	valt binnen	vielt binnen	binnenvalt	binnenvielt
3rd person singular	valt binnen	viel binnen	binnenvalt	binnenviel
plural	vallen binnen	vielen binnen	binnenvallen	binnenvielen
subjunctive sing.1	valle binnen	viele binnen	binnenvalle	binnenviele
subjunctive plur.1	vallen binnen	vielen binnen	binnenvallen	binnenvielen
imperative sing.	val binnen
imperative plur.1	valt binnen
participles	binnenvallend	binnengevallen
1) Archaic.

Anagrams

• vallen binnen