brutaal

Dutch

Etymology

From Middle Dutch brutael (“savage”), which was borrowed from Middle French brutal (“savage”), from Late Latin brutalis, from Latin brūtus (“crude”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bryˈtaːl/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: bru‧taal
• Rhymes: -aːl

Adjective

brutaal (comparative brutaler, superlative brutaalst)

1. impudent
2. outspoken

Inflection

Inflection of brutaal
uninflected	brutaal
inflected	brutale
comparative	brutaler
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		brutaal	brutaler	het brutaalst het brutaalste
indefinite	m./f. sing.	brutale	brutalere	brutaalste
	n. sing.	brutaal	brutaler	brutaalste
	plural	brutale	brutalere	brutaalste
definite		brutale	brutalere	brutaalste
partitive		brutaals	brutalers	—

Derived terms

• brutaalweg
• brutaliteit

 

Descendants

• → Indonesian: brutal