buńczuczny

Polish

Etymology

From buńczuk +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /buɲˈt͡ʂut͡ʂ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ʂnɨ
• Syllabification: buń‧czucz‧ny

Adjective

buńczuczny (comparative buńczuczniejszy, superlative najbuńczuczniejszy, derived adverb buńczucznie)

1. bellicose, impertinent, impudent, warlike

   Synonyms: pewny siebie, zawadiacki, zuchwały

2. (archaic) having the right to use a bunchuk as a sign of authority

Declension

Declension of buńczuczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	buńczuczny		buńczuczna	buńczuczne	buńczuczni	buńczuczne
genitive	buńczucznego		buńczucznej	buńczucznego	buńczucznych
dative	buńczucznemu		buńczucznej	buńczucznemu	buńczucznym
accusative	buńczucznego	buńczuczny	buńczuczną	buńczuczne	buńczucznych	buńczuczne
instrumental	buńczucznym		buńczuczną	buńczucznym	buńczucznymi
locative	buńczucznym		buńczucznej	buńczucznym	buńczucznych

Derived terms

noun

• buńczuczność

 

Related terms

noun

• buńczuk

 

Further reading

• buńczuczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• buńczuczny in Polish dictionaries at PWN