concipiëren
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch concipieren, from Latin concipiō.
Pronunciation edit
- (Belgium) IPA(key): /kɔnsipiˈeːrə(n)/
- (Netherlands) IPA(key): /kɔnsiˈpjeːrə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: con‧ci‧pi‧e‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb edit
concipiëren
- (transitive) to conceive
Inflection edit
Inflection of concipiëren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | concipiëren | |||
past singular | concipieerde | |||
past participle | geconcipieerd | |||
infinitive | concipiëren | |||
gerund | concipiëren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | concipieer | concipieerde | ||
2nd person sing. (jij) | concipieert | concipieerde | ||
2nd person sing. (u) | concipieert | concipieerde | ||
2nd person sing. (gij) | concipieert | concipieerde | ||
3rd person singular | concipieert | concipieerde | ||
plural | concipiëren | concipieerden | ||
subjunctive sing.1 | concipiëre | concipieerde | ||
subjunctive plur.1 | concipiëren | concipieerden | ||
imperative sing. | concipieer | |||
imperative plur.1 | concipieert | |||
participles | concipiërend | geconcipieerd | ||
1) Archaic. |