conspiro
See also: conspiró
Catalan edit
Verb edit
conspiro
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /konˈspiː.roː/, [kõːˈs̠piːroː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /konˈspi.ro/, [konˈspiːro]
Verb edit
cōnspīrō (present infinitive cōnspīrāre, perfect active cōnspīrāvī, supine cōnspīrātum); first conjugation, no passive
Conjugation edit
Descendants edit
References edit
- “conspiro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conspiro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conspiro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to conspire with some one: conspirare cum aliquo (contra aliquem)
- to conspire with some one: conspirare cum aliquo (contra aliquem)
Portuguese edit
Verb edit
conspiro
Spanish edit
Verb edit
conspiro