człowieczyca

See also: człowieczycą

Polish

Etymology

From człowiek +‎ -yca. First attested in 1807.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂwɔ.vjɛˈt͡ʂɨ.t͡sa/
• Rhymes: -ɨt͡sa
• Syllabification: czło‧wie‧czy‧ca

Noun

człowieczyca f

1. (obsolete) female equivalent of człowiek (“person, human”)

Declension

Declension of człowieczyca

	singular	plural
nominative	człowieczyca	człowieczyce
genitive	człowieczycy	człowieczyc
dative	człowieczycy	człowieczycom
accusative	człowieczycę	człowieczyce
instrumental	człowieczycą	człowieczycami
locative	człowieczycy	człowieczycach
vocative	człowieczyco	człowieczyce

Related terms

adjectives

• człowieczeński
• człowieczy
• człowiekowaty

 

adverb

• jak człowiek

 

interjections

• człowiecze
• człowieku

 

nouns

• człowiectwo
• człowieczątko
• człowieczek
• człowieczeńskość
• człowieczeństwo
• człowieczę
• człowieczość
• człowieczyna
• człowieczysko
• człowiekowate

 

verbs

• człowieczeć impf
• odczłowieczyć pf, odczłowieczać impf
• uczłowieczyć pf, uczłowieczać impf

 

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “człowieczyca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “człowieczyca”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 393