dauði

Icelandic

Etymology

From Old Norse dauði, dauðr, from Proto-Germanic *dauþuz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtøyːðɪ/

  Rhymes: -øyːðɪ

Noun

dauði m (genitive singular dauða, no plural)

1. death
   • Revelation 6-11 (English and Icelandic)

     Og ég sá, og sjá: Bleikur hestur, og sá er á honum sat, hann hét Dauði, og Hel var í för með honum. Þeim var gefið vald yfir fjórða hluta jarðarinnar, til þess að deyða með sverði, með hungri og drepsótt og láta menn farast fyrir villidýrum jarðarinnar.

     I looked, and there before me was a pale horse! Its rider was named Death, and Hades was following close behind him. They were given power over a fourth of the earth to kill by sword, famine and plague, and by the wild beasts of the earth.

Derived terms

Derived terms

• dauðafræði
• dauðakippur
• dauðans
• dauðans matur (to be a marked man; to be dead meat)
• engill dauðans
• fram í rauðan dauðann (as long as possible)
• hordauði
• hvernig í dauðanum? (how the hell?)
• lepja dauðann úr skel (to live in destitution)
• liggja fyrir dauðanum (to be at death's door)
• nær dauða en lífi
• svarti dauði
• á dauða mínum átti ég von

Related terms

• dauður
• deyja

See also

• ártíð

Old Norse

Etymology 1

Derived from Proto-Germanic *dauþuz (“death”).

Noun

dauði m

1. death

Declension

  Declension of dauði (weak an-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	dauði	dauðinn	dauðar	dauðarnir
accusative	dauða	dauðann	dauða	dauðana
dative	dauða	dauðanum	dauðum	dauðunum
genitive	dauða	dauðans	dauða	dauðanna

Descendants

• Icelandic: dauði
• Faroese: deyði
• Old Swedish: dø̄þe

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

dauði

1. weak masculine nominative singular of dauðr