See also: démens

Latin edit

Etymology edit

From dē- +‎ mēns (mind, reason).

Pronunciation edit

Adjective edit

dēmēns (genitive dēmentis, comparative dēmentior, superlative dēmentissimus); third-declension one-termination adjective

  1. out of one's mind or senses; mad, raving, foolish, insane, reckless
    Synonyms: stultus, īnsipiēns, stupidus, brūtus, fatuus, āmēns
    Antonyms: prūdēns, sapiēns, callidus, sollers

Declension edit

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dēmēns dēmentēs dēmentia
Genitive dēmentis dēmentium
Dative dēmentī dēmentibus
Accusative dēmentem dēmēns dēmentēs dēmentia
Ablative dēmentī dēmentibus
Vocative dēmēns dēmentēs dēmentia

Derived terms edit

Descendants edit

References edit

  • demens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • demens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • demens”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • demens”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin

Norwegian Bokmål edit

 
Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Noun edit

demens m (definite singular demensen, uncountable)

  1. dementia

Synonyms edit

Related terms edit

References edit

Norwegian Nynorsk edit

Noun edit

demens m (definite singular demensen, uncountable)

  1. dementia

Synonyms edit

Related terms edit

References edit

Swedish edit

Noun edit

demens c

  1. (pathology) dementia

Declension edit

Declension of demens 
Uncountable
Indefinite Definite
Nominative demens demensen
Genitive demens demensens

Related terms edit

Further reading edit

Anagrams edit