dissoldre
See also: dissoldré
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin dissolvere (“to dissolve”); adapted to inherited verbs like resoldre.
Pronunciation edit
Verb edit
dissoldre (first-person singular present dissolc, first-person singular preterite dissolguí, past participle dissolt); root stress: (Central, Valencian, Balearic) /ɔ/
Conjugation edit
Conjugation of dissoldre (second conjugation, irregular, with velar infix)
Synonyms edit
Related terms edit
Further reading edit
- “dissoldre” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “dissoldre”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “dissoldre” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “dissoldre” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.