domownik

Polish

Etymology

From domowy +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈmɔv.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: do‧mow‧nik

Noun

domownik m pers (female equivalent domowniczka)

1. household member, home-dweller, inmate (person who occupies or dwells within a dwelling-house)

Declension

Declension of domownik

	singular	plural
nominative	domownik	domownicy/domowniki (deprecative)
genitive	domownika	domowników
dative	domownikowi	domownikom
accusative	domownika	domowników
instrumental	domownikiem	domownikami
locative	domowniku	domownikach
vocative	domowniku	domownicy

Further reading

• domownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• domownik in Polish dictionaries at PWN