doorzagen

Dutch

Etymology 1

From door +‎ zagen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrˌzaː.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧za‧gen

Verb

doorzagen

1. (transitive) to saw through
2. (intransitive, figurative) to grind on, to continue to nag about something

Conjugation of doorzagen (weak, separable)
infinitive	doorzagen
past singular	zaagde door
past participle	doorgezaagd
infinitive	doorzagen
gerund	doorzagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zaag door	zaagde door	doorzaag	doorzaagde
2nd person sing. (jij)	zaagt door	zaagde door	doorzaagt	doorzaagde
2nd person sing. (u)	zaagt door	zaagde door	doorzaagt	doorzaagde
2nd person sing. (gij)	zaagt door	zaagde door	doorzaagt	doorzaagde
3rd person singular	zaagt door	zaagde door	doorzaagt	doorzaagde
plural	zagen door	zaagden door	doorzagen	doorzaagden
subjunctive sing.1	zage door	zaagde door	doorzage	doorzaagde
subjunctive plur.1	zagen door	zaagden door	doorzagen	doorzaagden
imperative sing.	zaag door
imperative plur.1	zaagt door
participles	doorzagend	doorgezaagd
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdoːrˈzaː.ɣə(n)/
• Hyphenation: door‧za‧gen
• Rhymes: -aːɣən

Verb

doorzagen

1. inflection of doorzien:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive