dralen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch drālen, draelen. Further etymology uncertain, but apparently related to East Frisian draueln, drölen (“to dawdle, loiter”), Westphalian drålen (“to dawdle, be slow moving”).
Pronunciation edit
Verb edit
dralen
- (transitive) to dawdle, move slowly, not take action
Inflection edit
Inflection of dralen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | dralen | |||
past singular | draalde | |||
past participle | gedraald | |||
infinitive | dralen | |||
gerund | dralen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | draal | draalde | ||
2nd person sing. (jij) | draalt | draalde | ||
2nd person sing. (u) | draalt | draalde | ||
2nd person sing. (gij) | draalt | draalde | ||
3rd person singular | draalt | draalde | ||
plural | dralen | draalden | ||
subjunctive sing.1 | drale | draalde | ||
subjunctive plur.1 | dralen | draalden | ||
imperative sing. | draal | |||
imperative plur.1 | draalt | |||
participles | dralend | gedraald | ||
1) Archaic. |