dronken
Dutch edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
From Middle Dutch dronken, from Old Dutch drunkan, from Proto-Germanic *drunkanaz.
Adjective edit
dronken (comparative dronkener, superlative dronkenst)
Inflection edit
Inflection of dronken | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | dronken | |||
inflected | dronken | |||
comparative | dronkener | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | dronken | dronkener | het dronkenst het dronkenste | |
indefinite | m./f. sing. | dronken | dronkener | dronkenste |
n. sing. | dronken | dronkener | dronkenste | |
plural | dronken | dronkener | dronkenste | |
definite | dronken | dronkener | dronkenste | |
partitive | dronkens | dronkeners | — |
Derived terms edit
Descendants edit
- Berbice Creole Dutch: drunggu
- Negerhollands: dronk, drun, drunk
- → Sranan Tongo: drungu
- → Saramaccan: dòongò
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
dronken
- inflection of drinken:
Anagrams edit
Middle English edit
Verb edit
dronken
- past participle of drynken
- 14th Century, Chaucer, General Prologue
- And whan that he wel dronken hadde the wyn,
Than wolde he speke no word but Latyn.- And when he had drunk all the wine
He would not speak a word other than Latin
- And when he had drunk all the wine
- And whan that he wel dronken hadde the wyn,
- 14th Century, Chaucer, General Prologue