dulciculus
Latin edit
Etymology edit
From dulcis (“sweet”) + -culus (diminutive suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /dulˈki.ku.lus/, [d̪ʊɫ̪ˈkɪkʊɫ̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dulˈt͡ʃi.ku.lus/, [d̪ul̠ʲˈt͡ʃiːkulus]
Adjective edit
dulciculus (feminine dulcicula, neuter dulciculum); first/second-declension adjective
- Diminutive of dulcis: somewhat sweet, sweetish
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dulciculus | dulcicula | dulciculum | dulciculī | dulciculae | dulcicula | |
Genitive | dulciculī | dulciculae | dulciculī | dulciculōrum | dulciculārum | dulciculōrum | |
Dative | dulciculō | dulciculō | dulciculīs | ||||
Accusative | dulciculum | dulciculam | dulciculum | dulciculōs | dulciculās | dulcicula | |
Ablative | dulciculō | dulciculā | dulciculō | dulciculīs | |||
Vocative | dulcicule | dulcicula | dulciculum | dulciculī | dulciculae | dulcicula |
Related terms edit
Related terms
References edit
- “dulciculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dulciculus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dulciculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.